(UN)WOVEN

Het recyclen van textielmengsels resulteert in korte vezels, dus je hebt veel nieuw materiaal nodig om nieuw textiel te maken. Wat is jouw oplossing?

Mijn werk draait om de erkenning dat we een soort Frankenstein-materiaal hebben gecreëerd dat we niet kunnen recyclen. Ik wil laten zien dat er een alternatief is en dat we anders naar dit ‘afval’ kunnen kijken. 

In plaats van te proberen die korte vezels terug te brengen naar hun oorspronkelijke vorm, keek ik ernaar en dacht: “Als ze niet lang genoeg zijn, waar zijn ze dan wel goed voor? Het zijn vezels. Laten we ze gewoon als vezels gebruiken en niet als mislukt textiel.” 

Bij het maken van materialen heb je vezels en een bindmiddel nodig. Dus heb ik een biologisch afbreekbaar bindmiddel gemaakt. Dat is waar (un)woven over gaat. Wat ons definieert is niet de vezels, maar de lijm die ze bij elkaar houdt.

Je ontwikkelt een biologisch afbreekbare lijm die vezels bij elkaar houdt. Wat maak je precies?

Het is een nieuw concept – deels textiel en deels een biologisch additief. We werken met elke soort vezel, onafhankelijk van de lengte of samenstelling. De vezels en lijm vormen een plaatmateriaal dat aanvoelt als rijstpapier of behang, maar dan sterker. Het lijkt niet helemaal op stof, het is wat stugger en harder, maar nog wel goed te vormen en te naaien. 

Textielafval is nooit één effen kleur; het heeft altijd nuances. Van een afstand zorgt dit voor een mooie en complexe look – bijna als marmer. Een andere interessante eigenschap is de flexibiliteit in textuur. Het droogproces beïnvloedt de uiteindelijke vorm van het materiaal. Als we het plat op een tafel leggen, verschuift het een beetje als het droogt, waardoor er een oneffen oppervlak ontstaat dat lijkt op een gerimpelde huid.

Waar kun je jouw rijstpapier-achtige materiaal voor gebruiken?

We bevinden ons ergens tussen artistieke expressie en industriële toepassingen. Ons materiaal is prachtig voor op kantoor, in restaurants of andere ruimtes waar akoestiek en esthetiek belangrijk zijn. 

We kunnen geluidsabsorberende kwaliteiten toevoegen door ons biotextiel dikker te maken of te ondersteunen met dezelfde versnipperde vezels. Hiermee is het zeer geschikt voor wanddecoratie. We hebben het uitgebreid getest op sterkte en duurzaamheid, en het is ook sterk genoeg voor meubeltoepassingen en andere decoratieve oppervlakken.

Hebben jullie al klanten die jullie biotextiel gebruiken als akoestische wanddecoratie of voor meubels?

We werken samen met individuele ontwerpers die onze collectie gebruiken voor hun eigen productontwerpen. En we werken ook met allerlei bedrijven die hun eigen textielafval willen hergebruiken om er bijvoorbeeld wandpanelen voor hun kantoor van te maken. Zo ontstaat een volledig circulair verhaal dat zowel praktisch als symbolisch sterk is. 

Verder krijgen we verrassende belangstelling van topmerken die we nog niet kunnen noemen. Hoewel niet alle samenwerkingen al tot projecten hebben geleid, zie ik dit als een bevestiging van onze esthetische waarde. Ze zien ons als een serieuze optie. 

Een van onze grootste projecten was voor het interieur van een jacht in Nederland. Het idee was om ‘s werelds eerste zero-emissiesuperjacht te bouwen. Ze kozen ons biotextiel als wandbekleding, wat het potentieel van luxe toepassingen aantoont. 

Kleinere projecten zijn lampen en interieurobjecten, waarbij de tactiele kwaliteit van het materiaal belangrijk is. 

Waar ontwikkel en produceer je jouw biotextiel?

Het bindmiddel heb ik in mijn atelier ontwikkeld. Daarna heb ik het in samenwerking met de Technische Universiteit in Letland getest. Het proces van ons biotextiel verloopt in stappen en we werken in meerdere fasen samen met diverse partners. 

Voor de productie van onze collectie werken we samen met een lokaal recyclingcentrum in Duitsland. Zij leveren ons textiel – de korte vezels – als basismateriaal. Als we met klanten werken die hun eigen afval willen hergebruiken, gebruiken we dat. 

Productie vindt plaats tussen onze locaties in Duitsland en Nederland. In onze studio in Frankfurt maken we vellen van maximaal drie meter lang en één meter breed. Dit is grotendeels handwerk, maar we willen snel overstappen op een effectievere en snellere productiemethode. We overwegen om onze studio naar Nederland te verhuizen, met een grotere ruimte voor speciaal ontworpen apparatuur.

Jullie zoeken een grotere studio in Nederland. Wat zijn jullie plannen voor schaalvergroting?

Onze grootste uitdaging is de productiecapaciteit. We moeten ons productieproces opschalen om de markt op te gaan. Materiaalkosten zijn niet het dure gedeelte. Wat onze prijs nu opdrijft is de tijd en het handwerk, dus automatisering kan de kosten aanzienlijk verlagen. 

De zakelijke kant is waar mijn partner, Mel van Dijk, over gaat. Zij ontwikkelt de commerciële en operationele aspecten van ons materiaal. Ik heb Mel via een vriend leren kennen. Als ontwerper kan ik niet alles alleen. Ik heb echt geluk dat ik een zakenpartner heb gevonden met dezelfde visie en filosofie.

Je hebt nu een zakenpartner. Welke andere ondersteuning zou waardevol zijn?

Onze uitbreiding volgt een logische volgorde. Eerst willen we de technische aspecten perfectioneren. Daarna willen we onze commerciële capaciteit versterken. We hebben hulp nodig van materiaalspecialisten of productie-ingenieurs. Daarna zouden ook een financieel expert en een verkoper waardevol zijn. 

En we hebben partners nodig die bereid zijn een stapje extra te doen. Plastic en textiel bestaan al ruim een eeuw, dus die processen zijn al behoorlijk ontwikkeld. Dat is waarom ze zo goedkoop zijn. Maar als je iets nieuws probeert te maken, kost dat tijd en moeite. Ik geloof in de waarde van interdisciplinaire samenwerking; we hebben mensen nodig die allemaal hun eigen expertise inbrengen.

Tot slot, wat is de belangrijkste boodschap die je hoopt over te brengen?

Hopelijk zet mijn verhaal mensen aan om de grondstoffen die we gebruiken te heroverwegen, want we hebben zo veel. Laten we met een frisse blik kijken naar oude normen die ons niet hebben geholpen met duurzame productie. 

Ik probeer te zeggen dat we open zouden moeten staan voor het nieuwe. Als makers kunnen we een nieuwe kijk op materialen ontwikkelen. We kunnen laten zien hoe we ze anders kunnen maken en gebruiken. Onze patronen hebben bewezen dat we materialen bijna nooit voor altijd gebruiken. Hoe kunnen we ontwerpen met die tijdelijke functie in gedachten – bijvoorbeeld voor een gebruiksduur van tien jaar? Wat gebeurt er met het materiaal in die periode, en hoe wordt het daarna weer onderdeel van iets nieuws? 

Ik had ons materiaal bijvoorbeeld sterker kunnen maken door PU aan de lijm toe te voegen. Maar dat is een kunststof, en die kant wilde ik niet op. Iets synthetisch toevoegen is uitstel van het probleem, je gebruikt het en gooit het later weg. Ons materiaal is speciaal, omdat we het bindmiddel eruit kunnen halen en de vezels aan het einde van hun levenscyclus weer kunnen scheiden, zodat ze opnieuw gebruikt kunnen worden. 

Het gaat niet alleen om materialen, het is een filosofie. Het is hetzelfde voor esthetiek en het leven in brede zin, inclusief onszelf. Alles in de natuur verandert van kleur, textuur en vorm. Daar is niets mis mee, het is juist mooi. Laten we daarvoor openstaan.

Instagram 


LinkedIn 


Website